through the echoes

Een lied is als een persoonlijke ramp, maar dan met een einde in de stijl van ‘het belangrijkste is dat ik het overleefd heb’. Hier woedt de storm niet buiten, maar binnenin. De wind komt voort uit twijfels, de bliksem uit gedachten die te lang zijn blijven hangen. En alles lijkt in te storten... maar ergens daar, in het midden, groeit stilletjes het vertrouwen: ‘ik kom er wel uit’. Elke regel is als een stap in een doolhof, waar de muren fluisteren dat er geen uitweg is, maar het hart hardnekkig naar het licht zoekt. Niet om iemand iets te bewijzen, niet om sterk te worden, maar gewoon om weer jezelf te worden. Of zelfs iemand anders. Dit nummer gaat over metaforische vleugels. Niet uit een glossy magazine, maar uit schaafwonden, angsten en “nog één dag volhouden”. Maar als je gaat vliegen, dan vlieg je hoog.